moshaver-khanevade

دروغگویی نیز مثل سایر مسائل اخلاقی و عاطفی، خالی از علت نیست. علل و انگیزه‌ها هستند که کودکان را در مسیر انحرافات قرار می‌دهند و یا برای سال‌های بعد و انحرافات عارضی در آنان، زمینه‌سازی می‌کنند. بعضی از والدینبا امتناع یکی دو تا از غرایز خیال می‌کنند که کار تمام شده و از سایر مسائل غریزی کودکان غافل می‌مانند.

بچه ها به دلایل زیادی دروغ می گویند که بسته به شرایط و انگیزه شانمتفاوت است. ان ها ممکن است برای پنهان کردن چیزی، پوشاندن اشتباهات و تقصیراتشان، اجتناب کردن از پیامد های عملی و یا پیشگیری از تنبیهی که در انتظارشان است، دروغ بگویند. اغراق کردن در مورد موضوعی و یا تحت تأثیر قرار دادن دیگران، مورد توجه قرار گرفتن، احساس فشار و ناراحتی و یا ضعف و ناتوانایی، حسادت و رقابت، خودنمایی و غرور، امیدها و آرزوهای تحقق نیافته،انتقام گیری از دیگران، بازی و یا تخیلات کودکانه و آزمودن والدین ، از دیگر علّت های دروغ گویی است. پی بردن به دلایل رفتاری که در پشت دروغ گوییپنهان است، در حل آن بسیار مؤثر خواهد بود.

یادگیری

بهعقیده روان شناسان دروغ جنبه اجتماعی و یادگیری دارد، یعنی اینکه کودک از خانواده، اجتماع و کسانی که در اطرافش هستند دروغ را می آموزد، دروغگویی نیاز به فراگیری و تحمل تجربه های مختلف دارد. کودک به آسانی نمی تواند دروغ بگوید و به همین دلیل در موقع دروغ گفتن با دشواریها و اشکالاتی مواجهمی شود که می توان به پریدگی رنگ چهره، ضربان شدید قلب، خشک شدن دهان، گرفتار شدن به به لکنت در حین سخن گفتن، بی سر و ته حرف زدن، پریشان گویی، عدم کنترل بر اعضا و … اشاره کرد. کسانی که جدیداً شروع به دروغگویی کرده اند این علائم واضح تر بوده و به تدریج که عادت کرده اند این علائم از بین می روند تا جایی که فرد در مواردی قادر است به مظلوم نمایی پرداخته و در حین دوغگویی گریه و زاری کند، خود را محقق بداند و چند سوگند دروغ هم بخورد.

ناتوانی

درحال اسارت و به صورت زندانی نگه داشته اید و آزادی های او را ندانسته از دستش می‌گیرید و همراه خشونت هایی که از خود بروز می‌دهید او را در احساس عجز و ناتوانی غوطه‌ور می‌سازید ناچار است که از دست شما و ستمکاریهایی که مسبت به وی روا می‌دارید بگریزد و امیال و غرایز خود را به نوعی و به هر نحو ممکن ارضا نماید و برای این کار ناگزیر است که در مقابل شما به دروغ متوسل شود.

مادر می‌گوید با “الف” بازی نکن زیرا “الف” کودک بی‌تربیتی است. اما کودک وقتی از منزل خارج می‌شود و در کوچه “الف” می‌بیند. بنابه نیازهای غریزی و عاطفی ، یا با او صحبت می‌کند. به بازی مشغول می‌شود و بعد که زمان برگشتن به منزل فرا رسید به محض ورود به خانه ،مادر می‌پرسد: در کوچه با چه کسی بازی می‌کردی؟ جواب می دهد با “ج” زیرا اولا دلش می‌خواهد مادر را راضی نگهدارد و خود را حرف شنو نشان دهد. ثانیا دلش نمی‌خواهد که مادر با علم و اطلاع از اصل قضیه به ممانعت خشونت آمیزی دست بزند لذا به حربه‌ای که در نظر او راحت‌ترین و کارآترین حربه‌هاست یعنیبه دروغ متوسل می‌شود.

ترس از والدین

بعضیاز والدین رفتار خشونت بارتری با فرزندان خود دارند. به کوچکترین بهانه آنها را کتک می‌زنند در مقابل دیگران پرخاش و تحقیرشان می‌کنند به خیال اینکه با خشونت و پرخاش و تنبیه و نیش زبان خواهند توانست جلو انحرافات روانی کودک را بگیرند. اینگونه خانواده‌ها علاوه بر اینکه نمی‌توانند کار مثبتی به عنوان کامل بازدارنده از انحرافات در تربیت کودک خود انجام دهند بلکه یا باعث می‌شوند که ترس کودک به تدریج ریخته و کارهای خلاف خود را با جرات و جسارت بیشتری انجام دهد.

یا اینکه والدین را مثل دژخیم چاق به دست بالاتر خود احساس کرده و از ترس آنان بنابه مختصات زمانی و مکانی متوسل به دروغ گردد و کودکی که از ترس و اجبار فرامین والدین را می‌پذیرد ودر این فرمان‌پذیری هیچگونه علایق عاطفی از خود بروز نمی‌دهد پایه‌های اخلاقی سست و نااستواری خواهد داشت و در غیاب والدین ، چون دیگر حضور ندارند برخلاف آنچه را که میل آنها بوده انجام خواهد داد و رفته رفته به طرف فساد اخلاقی که دروغ نیز یکی از آنهاست کشیده شده و به درجات پایین‌تر انسانی نزول پیدا خواهد کرد. بنابراین بهتر است والدین برای انجام کاری که از فرزندشان می‌خواهند قبل از آن که متوسل به جبر و خشونت شوند میل انجام کار را در دل کودک برانگیزانند تا در چنین صورتی لزوم خشونت نیز از بین رود.

کودک به خاطر ترس از کتک خوردن و خشونتهای والدین، کم‌کم از آنان فاصله گرفته و خود را جدا احساس می‌کند و گاه گاه در بعضی از موارد توسل به دروغ می‌گردد زیرا احساس می‌کند که اگر راست بگوید والدین در اثر عصبانیت کتکش خواهند زد چوب اجبار و خشونت را کنار نهید و بگذارید کودکتان با داشتن کمی آزادی عمل و احساس استقلال خود را فرد محترمی در اجتماع خانوادگی به حساب آورد. دیگر در این صورت لزومی ندارد که او با دروغ گفتن به خانواده خود خیانت کرده باشد.

خودنمایی

بعضیاز کودکان به خاطر خودنمایی متوسل به دروغ می‌شوند اینان کودکانی هستند کهمورد توجه والدین و اطرافیان قرار نمی‌گیرند، هر کاری می‌کنند کسی ، نیست که مشوقشان باشد و به حسابشان بیاورد و یا لااقل بفهمد که آنان چه کاری می‌کنند و چه می‌گویند و چه می‌خواهند. پدر یا مادر به علت گرفتاری‌های شغلی یا مشکلات خانوادگی کاری به کار آنان ندارند و گوششان به حزف آنان بدهکار نیست و اطرافیان نیز به خاطر اینکه در کار دیگران مداخله‌ای نکرده باشند و یه به خاطر سایر ملاحظات و محصولات ، کاری کودکان دیگر نداشند.

بالاخرهخیال می‌کند که حرفها یا کارهایش مورد پسند والدین یا اطرافیان نیست و به ناچار برای خودنمایی هرچه بیشتر متوسل به دروغ و مغلطه و اغراق شود. گاه دروغگوهای چنان شاخداری می‌گویند که موجب تحریکات منفی عصبی والدین می‌شود وگاه ، کارهایی را به دروغ به خود نسبت می‌دهد که از خود قهرمانی بسازد تا بدین وسیله بتواند توجه اطرافیان را به خود جلب نماید و گاه واقعا دست به کارهای خطرناکی می‌زند که با جثه و سن و سالش جور درنمی‌آید.

حسادت و رقابت

منشاء‌برخی از دروغهای کودکان حسادت و یا رقابت است . او می بیند که برادر  یا خواهر کوچکش با شیرین زبانی های خود نظر پدر و مادر را جلب کرده و محبت آنها را  به صورت انحصاری در گرو خود در آورده است. او از طریق رقابت که  در حقیقت منشائی جز حسادت ندارد می خواهد جای پایی برای خود ایجاد کند وچون قدرت انجام عمل و رقابت را ندارد تن به دروغ می دهد. زمانی هم دیده میشود که طفل  خردسال  را اذیت کرده و به گریه اش می اندازد و بعد منکر قضیهمی شود .

تخیل کودکانه

منشاء‌برخی از دروغهای کودکان حسادت و یا رقابت است. او می بیند که برادر  یا خواهر کوچکش با شیرین زبانی های خود نظر پدر و مادر را جلب کرده و محبت آنها را  به صورت انحصاری در گرو خود در آورده است. او از طریق رقابت که درحقیقت منشائی جز حسادت ندارد  می خواهد جای پایی برای خود ایجاد کند و چونقدرت انجام عمل و رقابت را ندارد تن به دروغ می دهد. زمانی هم دیده می شودکه طفل  خردسال  را اذیت کرده و به گریه اش می اندازد و بعد منکر قضیه می شود.

منبع:کانون مشاوران ایران

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانایی رشدی است که می تواند منجر به مشکلات چشم گیر اجتماعی، ارتباطی و رفتاری شود. اغلب درباره اینکه چه چیزی نگاه  افراد مبتلا به ASD را از دیگران متمایز می کند یافته هایی وجود ندارد، اما افراد مبتلا به ASD ممکن است در ارتباطات، تعاملات ،رفتارها و یادگیری از دیگری افراد متفاوت باشند.

نقص در یادگیری تفکر و مهارت های حل مساله افراد مبتلا به ASD می‌تواند در طیفی از مشکلات خفیف تا شدید قرار بگیرد. برخی از افراد مبتلا به ASD به کمک زیادی درزندگی روزمره شان نیاز دارند و برخی  نیاز کمتر به کمک دارند.

یکتشخیصASDدرحال حاضر شامل چندین شرایطی است که به منظور تشخیص جداگانه استفاده می شود:اختلال اوتیستیک، اختلال رشد فراگیر که به شکل دیگری طبقه بندی نشده است (PDD-NOS)،و سندرم آسپرگر.در حال حاضر این شرایط به طور کلی اختلالات طیف اوتیسم نامیده می شوند.

علایم و نشانه ها

افرادمبتلا بهASD اغلب در مهارت های اجتماعی،هیجانی و ارتباطی مشکل دارند. آن ها ممکن است رفتارهای خاصی را تکرار کنند و امکان ندارد که بخواهند فعالیت های روزمره شان را تغییر دهند.بسیاری از افراد مبتلا به ASDهمچنین روش های متفاوت یادگیری،توجه کردن،یا عکس العمل به چیزها را نشان می دهند.علایمASDدر ابتدای کودکی شروع می شود.

کودکان یا بزرگسالان مبتلا بهASDممکن است علائم زیر را داشته باشند:

-به اشیا توجه نمی کنند و علاقه ای نشان نمی دهند (برای مثال،به هواپیمای در حال پرواز توجهی نمی کنند).

-در ارتباط با دیگران مشکل دارند یا درکل به دیگران علاقه ای ندارند.

-از تماس چشمی دوری می کنند و می خواهند تنها باشند.

-در فهم احساسات دیگران  یا صحبت درمورد احساسات خود مشکل دارند.

-نوازش شدن را دوست ندارند، یا ممکن است تنها نوازش خاصی را دوست داشته باشند.

-به نظر می رسد وقتی دیگران با آن ها صحبت می کنند پاسخی نداشته باشند،اما با صداهای دیگری پاسخ می دهند.

-ممکن است دیگران به آن ها علاقه مند باشند اما ندانند که چطور با آن ها حرف بزنند بازی کنند یا با آن ها ارتباط برقرار کنند.

-لغات و جملاتی که به ان ها گفته می شود را تکرار می کنند،یا جملات و لغات زبان معمولی را تکرار می کنند.

-در بیان نیازهایشان با استفاده از صحبت کردن یا حرکات زبان مشکل دارند.

-بازی های”تظاهر کردن” انجام نمی دهند(برای مثال،تظاهر نمی کنند که به عروسک غذا می دهند)

-اعمال را بارها و بارها تکرار می کنند.

-وقتی یک تغییر معمولی اتفاق می افتد مشکل سازگاری پیدا می کنند.

-روش های بوییدن،چشیدن،نگاه کردن،احساس کردن یا صداداهای غیرمعمولی دارند.

-مهارت هایی که قبلا داشته اند را از دست می دهند(برای مثال،بیان لغاتی که قبلا از آن استفاده می کردند را متوقف می کنند).

تشخیص:

تشخیصASDمی تواند مشکل باشد زیرا تست های پزشکی  مانند فشارخون برای تشخیص این اختلا ها وجود ندارد.دکترها برای تشخیص به رفتارها و فرآیند رشدی بچه ها نگاه می کنند.

ASDمی تواند گاهی اوقات از۱۸ ماهگی یا حتی زودتر شروعشود.در سن ۲ سالگی،تشخیص توسط یک شخص حرفه ای با تجربه را می توان بسیار قابل اعتماد در نظر گرفت.با این وجود،بسیاری از بچه ها تا سن بزرگ تر تشخیصنهایی را دریافت نمی کنند.این تاخیر بدان معناست که بچه های مبتلا به ASDممکن است کمک های اولیه که نیاز دارند را دریافت نکنند.

درمان:

درحالحاظر درمانی برایASD وجود ندارد.با این وجود،محققان نشان می دهند که خدماتدرمانی و مداخلات اولیه می تواند رشد کودک را بهبود بخشد.خدمات مداخله ای اولیه به بچه ها از تولد تا ۳ سالگی(۳۶ ماهگی) کمک میکند تا مهارت های مهم را یاد بگیرند.خدمات می تواند شاملرواندرمانی یا کمک به بچه ها برای صحبت کردنفراه رفتن یا برقراری ارتباط با دیگران باشد.بنابراین،این مهم است که در اولین فرصت ممکن با دکتر کودکتان صحبت کنید اگر فکر می کنید که کودکتان مبتلا بهASDیا دیگر مشکلات رشدی است.

حتی اگر کودک شما مبتلا بهASDتشخیص داده نشود، او ممکن است واجد شرایط برای خدمات درمانی و مداخله ای زودهنگام باشد.قانون اموزش و پرورش افراد ناتوان(IDEA)می گوید که بچه هادرسن زیر ۳ سالگی که در معرض خطر تاخیرات رشدی هستند ممکن است واجد شرایط دریافت این خدمات باشند. این خدمات از طریق سیستم مداخلات زودهنگام توسط مراکز درمانی ارائه می شوند. از طریق این خدمات شما می توانید ارزیابی هاییکه می خواهید را انجام دهید.

علاوه بر این، درمان برای نشانه های خاص، مثل گفتاردرمانی برای تاخیرات زبانی، اغلب نیاز به منتظر ماندن برای کامل شدن تشخیصASD ندارد.

علل و عوامل خطرساز:

ماتمامی عللASD را نمی دانیم.با این وجود، ما می دانیم که دلایل احتمالی بسیاری برای انواع چندگانه ASD وجود دارد. ممکن است علل متفاوتی باشد که احتمالا یک کودک را به سمت ASD می کشاند، شامل محیط، عوامل زیستی و عوامل ژنتیکی.

-بیشتر دانشمندان موافقند که ژن ها به احتمال زیاد یکی از عوامل خطرسازی هستند که می توانند یک شخص را به سمت اختلالASDبکشانند.

-بچه هایی که خواهر و برادرهای مبتلا به ASD دارند به احتمال بیشتری به این بیماری مبتلا می شوند.

-ASD بیشتر درکسانی رخ می دهد که شرایط ژنتیکی و کروموزومی خاصی دارند،مثل سندرمX شکننده یا توبروس اسکلروز.

-در هنگام بارداری، مصرف داروهای والپروئیک اسید و تالیدومید با احتمال بیشتر ابتلا به ASDهمراه است.

-شواهدی وجود دارد که بیان می کند برای رشدASDدوره های خاصی قبل،درحین و بلافاصله بعد از تولد وجود دارد.

-بچه هایی که از والدین پیرتری متولد می شوند به احتمال بیشتری مبتلا به ASDمی شوند.

ASDهمچنانبه عنوان یک نگرانی مهم بهداشت عمومی تبدیل شده است.مانند بسیاری از خانواده هایی که با افراد مبتلا به ASDزندگی می‌کنند، CDC (مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها) نیز در پی یافتن علل این اختلال است. پی بردن به عواملیکه ممکن است یک شخص را مستعد ابتلا به ASD کند به ما کمک می کند  که بیشتربه علل ان پی ببریم. ما اخیرا در حال کار بر روی یکی از بزرگترین مطالعه های ایالت متحده امریکا تا به امروز که “مطالعه به منظور کشف رشد اولیه (SEED)” نامیده می شود هستیم.

SEED به دنبال جست و جوی بسیاری از عوامل خطرساز احتمالی برای ASD، شامل ژنتیک،محیط،بارداری و عوامل رفتاریست.

چه کسی تحت تاثیر است:

ASDدرتمام گروه های نژادی،قومی و اقتصادی رخ می دهد اما حدودا ۴.۵برابر بیشتردر میان پسرها نسبت به دخترها رایج است. بیش از یک دهه، شبکه ناتوانی های رشدی و اوتیسم (ADDM) شمار بچه هایی که در ایالت متحده آمریکا مبتلا به اوتیسم هستند را تخمین زده است.ما از این طریق درمورد اینکه چه تعدادی از بچه های ایالت متحده آمریکا مبتلا به اوتیسم هستند چیزهای زیادی می فهمیم. این امر اهمیت دارد که استفاده از روش های مشابه برای بدست آوردن شمار افراد مبتلا به ASD در طول زمان به منظور بدست آوردن اطلاعات بیشتر در موردآن ها درحال تغییر است.

اگر شما نگران هستید:

اگرشما فکر می کنید که ممکن است بچه شما مبتلا به ASD باشد یا فکر میکنید که در نحوه بازی کردن،یادگیری،صحبت کردن،یا فعالیت هایشش مشکلی به وجود آمده است،این نگرانی را با دکتر کودک خود درمیان بگذارید.

اگر شما یا دکتر هنوز نگران هستید،از دکتر بخواهید که شما را به متخصصی ارجاع دهد که به صورت عمیق تر و تخصصی تر می تواند کودک شما را ارزیابی کند.ازجمله متخصصانی که می تواند ارزیابی عمیق تر و تشخیص بهتری داشته باشند:

-متخصص رشد اطفال(پزشکی که پیرامون رشد بچه ها و کودکان دارای نیازهای خاص اموزش های ویژه دیده است)

-متخصص اعصاب کودکان(پزشکی که بر روی مغز،ستون فقرات و اعصاب کار می کند)

-روانشناس یا روانپزشک کودک(پزشکانی که در مورد ذهن انسان میدانند)

تحقیقاتنشان می دهند که خدمات مداخله ای اولیه می تواند رشد دوران کودکی را به مقدار زیادی بهبود بخشد،به منظور اینکه مطمئن ش.وید کودک شما به تمام پتانسیلی که دارد رسیده سات،این خیلی اهمیت دارد که در اولین زمان ممکن برای ارزیابیASDدر جست و جوی کمک باشید.

منبع:مقالات کانون مشاوران ایران