moshaver-khanevade

اختلال اضطراب فراگیر در کودک و نوجوان

به طور معمول اساسی ترین نوع اختلال های اضطرابی اختلال اضطرابی فراگیر GAD می باشد، که با احساس پایدار تنیدگی ذهنی و نگرانی و بی قراری مشخص می شود. تشخیص اختلال اضطراب فراگیر زمانی صورت می گیرد که فرد نگرانی و اضطراب شدید و غیر قابل کنترلی درباره ی تعدادی از وقایع و موقعیت ها تجربهکند. کودکان و نوجوانان ممکن است درباره اینده و مهارت و لیاقت در عملکرد تحصیلی و اجتماعی بسیار نگران باشند. همچنین ممکن است در مورد مشکلات سلامت خود، موضوعات حانوادگی شان و حوادثی که در جهان رخ می دهد نگران باشند. این نگرانی ها باید دست کم شش ماه هر روز وجودداشته باشند و با یک نشانه ی فیزیولوژیکی همراه باشند. تاکنون اختلال اضطراب فراگیر به خوبی در مورد کودکان ونوجوانان مورد پژوهش قرار نگرفته و سیر تحولی ان برای این گروه نیز مستلزم بررسی بیشتری است.

وجه تمایزGAD از سایر اضطراب‌ها در این است که در این نوع اختلال، شخص نگران وقایع متعددی می‌باشد و در صورتی که در سایر اختلالات اضطراب، نگرانی منحصر به محرک یا موضوعات ویژه‌ای می‌باشد.

وجه تمایز دیگر اینست که این افراد اغلب در مورد مسائل جزئی روزمره دچار اضطراب می شوند (بارلو، ۲۰۰۲). بزرگترها اغلب بر مسائلی مثل مشکلات بین فرزندان، سلامت خانواده، مسئولیت های شغلی و یا جزئی تر مانند وظایف خانه، یا سر وقت رسیدن به یک قرار. کودکان با این اختلال اغلب ازط مسائلی مثل رقابت در مدرسه، عملکرد ورزشی یااجتماعی دچار نگرانی می شوند (ساوج و کندال، ۲۰۰۹).

علائم این اختلال بر اساس DSM-V عبارتند از:

الف:اضطراب و نگرانی شدید و مفرط درباره تعدادی از رویدادها یا فعالیت ها (مثلا عملکرد شغلی یا تحصیلی) در اکثر روزهای هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.

ب:  فرد نمیتواند این نگرانی را کنترل کند.

ج: اضطراب و نگرانی با حداقل سه نشانه از ۶ نشانه زیر همراه است (نشانه ها در اکثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند)

توجه: در مورد کودکان فقط به یک سمپتوم نیاز است.

۱. فرد بی قرار است، یا احساس عصبی بودن دارد، یا به خاطر نگرانی بی دلیل بد اخلاق است.

۲. به آسانی خسته و کوفته میشود.

۳ . نمیتواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش یک دفعه خالی میشود.

۴. زودرنج است و زود عصبانی میشود.

۵. تنش ماهیچه ای دارد.

۶. خوابش مختل شده است (نمیتواند بخوابد، یا از خواب می پرد، یا خواب ناآرام دارد که خستگیش را برطرف نمیکند).

د: اضطراب، نگرانی ، یا سمپتوم های فیزیکی باعث میشوند فرد به رنج یا نابسامانی شدید (بالینی) در عملکرد اجتماعی ، شغلی یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.

ه: ناراحتی فرد را نمی توان به آثار مستقیم یک ماده (مثلا یک نوع ماده مخدر،یک نوع داروی تجویزی)،یا یک عارضه پزشکی دیگر (مثلا هایپرتیروئیدیسم) نسبت داد.

و: یک اختلال روانی دیگر نمی تواند دلیلموجه تری برای این اختلال باشد. مثلا اضطراب درباره حملات وحشت زدگی در اختلال وحشت زدگی،ارزیابی منفی دیگران در اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس کثیف شدن یا سایر وسواس ها در اختلال وسواسی – اجباری، جدایی از افراد مهمیکه فرد به آن ها دلبستگی دارد در اختلال اضطراب جدایی، رویدادهایی که فرد را به یاد رویدادهای اسیب زا می اندازد در اختلال PTSD، چاق شدن در آنورکیسا نروزا، دردها و ناراحتی های فیزیکی در اختلال نشانه های جسمانی، نقص هایی که فرد فکر میکند در ظاهرش دارد در اختلال بد شکلی بدنی، یا ابتلابه یک بیماری جدی در اختلال اضطراب بیماری، یا محتوای باورهای هذیانی در اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی. همه این موارد نمی توانند دلیل موجهی برای این اختلال باشند (گنجی، ۱۳۹۲).

همان طور که گفته شد، علامت شاخص این اختلال اضطراب و نگرانی غیرواقعی ومفرطی است که وابسته به رویدادهای تنش زای بیرونی نیست. بر اساس نظر اشتراوس (۱۹۹۴)،این خصوصیت در ۹۵درصد کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر آشکار است.کودکان دچار این اختلال درباره آینده، رویدادهای اجتماعی، فعالیت های خانوادگی، ورزش، موضوعات بهداشتی وآنچه صرفا ممکن است فردا یا حتی ساعتی بعد روی دهد، نگرانند. اختلال اضطراب فراگیربا تنیدگی، ناآرامی، تحریک پذیری و زود از کوره در رفتن نیز همراه است، هر چند کودکان خود همیشه از این قبیل عبارات استفاده نمی کنند. چنین اضطراب مزمن دائمی را (تشویش مضطربانه) نامیده اند.

نتیجهگیری های اخیر در زمینه ی اختلال اضطراب فراگیر در کودکان اغلب بر اساس بررسی های پزوهشی انجام گرفته در مورد اختلال اضطراب افراطی است، که از DSM-IV نشات گرفته و زیر گروهی از اختلال اضطراب فراگیر است. اگرچه ارتباط بین اختلال اضطراب فراگیر و اختلال اضطراب افراطی در کودکان جای پرسش دارد،اماپژوهش های اخیر نشان داده اند که همپوشی زیادی بین اختلال اضطرابی افراطی و اختلال اضطراب فراگیر در DSM برای کودکان وجود دارد و این در حالیست که نتایج پژوهش ها نشان می دهند که نشانه های اختلال اضطراب افراطی در کودکان در طول زمان از بین می رود.

اختلال اضطراب فراگیر بیشتر اوقات و حداقل به مدت ۶ ماه در کودک دیده می شود، کنترل آن مشکل به نظر می رسد و با برخی نشانه های فیزیکی مثل بی قراری، تحریک پذیری، اشکال در تمرکز، تنش عضلانی ومشکلات خواب (اشتراوس، ۱۹۹۴) همراه است.

گفته میشود که ۴ درصد از جمعیت بزرگسالان گرفتار اختلال اضطراب فراگیر هستند (راپی،۱۹۹۱)  و با اینکه این اختلال در بزرگسالان بیشتر بررسی شده تا در کودکان، اما میانگین برآوردهای مختلفی که از کودکان ارائه شده، نشان می دهدکه آنان نیز به همان میزان به این اختلال مبتلا هستند ( بیدل،۱۹۹۱). برای مثال کاستلو (۱۹۸۹) مراجعان سرپایی درمانگاه ها را بررسی وشیوع ۶/۴ درصدی این اختلال را اعلام کرده است. برعکس اندرسون، ویلیامز، مک گی وسیلوا (۱۹۸۷) نمونه بزرگی از جمعیت عمومی را در نیوزلند بررسی و شیوع ۹/۲ درصدی این اختلال را اعلام کردند.

منابع

گنجی، مهدی. گنجی، حمزه. (۱۳۹۲). آسیب شناسی روانی بر اساس DSM 5. نشر ساوالان.

فاطمی راد، محمد حسن. ناقل، صدیقه. (۱۳۹۴). استرس و اضطراب در کودکان. نشر مطاف.

Barlow, D. H. (2000).Unraveling the mysteries of anxiety and its disorders from the perspective of emotion theory. American Psychologist, ۵۵(۱۱), ۱۲۴۷.

Suveg,C., Sood, E., Comer, J. S., & Kendall, P. C. (2009). Changes in emotion regulation following cognitive-behavioral therapy for anxious youth.Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, ۳۸(۳), ۳۹۰-۴۰۱.

Strauss, C. C., & Last, C. G. (1993).Social and simple phobias in children.Journal of Anxiety Disorders, ۷(۲), ۱۴۱-۱۵۲

(0) نظر

اختلال وسواس فکری عملی در کودکان

این اختلال در برگیرنده فکرها و اعمال مکرری است که وقت گیر و ناراحت کننده هستند و منجر به تضعیف عملکرد فرد می شوند. به بیان دقیق تر، وسواس ها افکار یا تصاویر مزاحم تکراری، بی مورد، غیرمنطقی و نامناسبی هستند که به اضطراب بارز می انجامند. وسواس عملی، رفتارهای مکرری هستند که هدف اولیهآنها کاهش اضطراب یا ناراحتی است.

در محتوای وسواس های فکری-عملی کودکانالگوهای آلودگی، کثیفی، خصومت، صدمه یا موضوعات مذهبی مشاهده می شود. آدابوسواسی که مکرر گزارش می شوند عبارتند از: نظافت، منظم یا مرتب کردن.

سودو،راپاپورت، لئونارد، لینان و چسلو (۱۹۸۹) در یکی از بزرگترین تحقیقات آیندهنگر،۷۰ مورد کودک مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی را که به طور پیاپی به یک درمانگاه مراجعه کردند، مورد بررسی قرار دادند. تشریفات وسواسی شست وشو بیش از همه گزارش شده بود (۸۵درصد)، اعمال تکراری وتشریفات وارسی نیز فراوان بودند (۵۱ و۴۶درصد)، افکار وسواسی مربوط به کثیفی و میکروب رایج ترین وسواس های گزارش شده بود (۴۰درصد). وسواس های عملی در کودکان مبتلا بهوسواس رایج تر بود، در حالی که موارد وسواس فکری خالص نادر بود. آیا کودکان، حتی بدون رفتارهای عملی دچار وسواس می شوند؟

این موضوع که کودکان رفتاری های وسواس جبری را مرتبط با سن و دوره تحولی خود نشان می دهند، نادر و نامانوس نیست. رفتارهایی که اغلب با مسائل تحولی مربوط به نوجوانان مطابق اند، مانند کنترل و تسلط. مواردی پیش می اید که با پافشاری بر نظم در حفظ افکار تکراری و تشریفات خاص در هنگام به رفتن به تخت خواب مرتبط است. این نوع از نشخوارهای ذهنی متناسب از نظر تحولی با دوران کودکی تجانس دارد و به تسلط یافتن و افزایش در میزان جامعه پذیری کودکان این سنین(۴ تا ۸ سال) کمک می کند. بر عکس رفتار های وسواسی فکری که مشخص کننده ی کودکان مبتلا به وسواس جبری هستند، بیشتر در سنین بالاتر در دوران کودکی اشکار می شوند (۱۰ سالگی) و شدید، افراطی، ناتوان کننده و نفرت انگیزند و اغلب به انزوای اجتماعی و وقفه در جامعه پذیری کودک منجر می شوند.

پژوهشها نشان داده اند که سن شروع این اختلال در پسرها ممکن است زودتر (۹ سالگی) از سن شروع این اختلال در دخترها باشد (۱۱ سالگی). لئونارد و همکاران نشان داده اند که کودکان کوچکتر (۶ تا ۸ساله ها) که مبتلا به اختلال وسواس بی اختیاری تشخیص داده می شوند، ممکن است از راه اعمال تکراریمانند شستن و چک کردن مشخص شوند، اما فاقد وسواس فکری و شناختی باشند که اغلب همراه با وسواس عملی در نوجوانان مشاهده می شوند.

اختلال وسواسجبری در کودکان و نوجوانان، نوسانی از شدید تا ضعیف دارد و الگوی نشانگان ان در طول زمان ناهمگون است. متاسفانه شواهد مربوط به این اختلال در کودکی بیانگر مزمن بودن و قابلیت تعاملی ان است. برگ وهمکاران (۱۹۸۹) دریافتند که بخش به نسبت زیادی از ازمودنی ها (۳۱ درصد انها) نشانه های تشخیص اختلال وسواس-جبری را در یک دوره ی ۲ ساله ی پیگیری حفظ می کنند. حتی وقتی ملاک های تشخیص این اختلال وجود نداشته باشد به ندرتپیش می اید که نشانه های ان کاملا از بین برود.

بروز اختلال وسواس فکری-عملی در کودکی نسبتا نادر است. زمانی تصور می شد شیوع آن در کودکان  ۲درصد کمتر از بزرگسالان است، اما اخیرا تحقیقات مختلف دامنه های گسترده ایرا گزارش کرده اند و به تدریج این اتفاق نظر حاصل می شود که اختلال وسواس فکری-عملی دوران کودکی آن قدرها که قبلا تصور می شد نادر نیست. همچنین شایان ذکر است که پژوهش های پی گیرانه ای در سوئد روی افراد مبتلا به این اختلال، در طول ۴۰ سال پس از شناسایی اولیه بیماری مشخص کرد که پیدایش اختلال در سنین پایین(در نوجوانان زیر ۲۰ سال) با پیش آگهی بدتر (شواهد کمتری از بهبودی) ارتباط داشت.

منابع:

خلاصه روانپزشکی کاپلان – سادوک ۳ جلدی. مولف: کاپلان و سادوک. مترجم: دکترنصرت الله پور افکاری. ناشر: شهر آب.

Kendall,P. C., Flannery-Schroeder, E., Panichelli-Mindel, S. M., Southam-Gerow,M., Henin, A., & Warman, M. (1997). Therapy for youths with anxietydisorders: A second randomized clincal trial. Journal of consulting and clinical psychology, ۶۵(۳), ۳۶۶

(0) نظر